5.   FARMAKOLOJİK ÖZELLİKLER

5.1. Farmakodinamik özellikler

Farmakoterapötik grup: Diğer İmmünomodülatörler ve Sitokinler ATC kodu: L03AX13

Glatiramer asetat’ın MS hastalarında nasıl etki gösterdiği tam olarak açıklanamamıştır. Ancak MS’in patogenezinden sorumlu olan immün prosesleri değiştirerek etki ettiği düşünülmektedir. Bu hipotez, miyelin içeren merkezi sinir sisteminden elde edilen materyale karşı immünize edilmiş ve MS için model olarak sık kullanılan hayvanlar üzerinde yapılan deneysel alerjik ensefalomiyelitis’in (EAE) patogenezi ile ilgili çalışmalarla doğrulanmıştır. MS’li hastalar ve hayvanlarda yapılan çalışmalar, glatiramer asetatın, periferde glatiramer asetata özel supresör T-hücrelerini etkileyip aktif duruma geçirdiğini öne sürmektedir.

Toplam 269 hasta, kontrollü yapılan üç çalışmada Copaxone® ile tedavi görmüşlerdir. Bunlardan ilki 2 yıl süresince 50 hasta (iki yıllık sürede en az iki nörolojik atak geçirmiş ve o zamanki kabul edilebilir standart kriterlerle iyileşip nükseden tanısı almış hastalar) ile ( 25 kişi

Copaxone®, 25 kişi Plasebo ),ikincisi 35 ay süresince 251 hasta ile ( 125 kişi Copaxone®, 126

®

kişi Plasebo ) ve üçüncüsü 9 ay süresince ve 239 ( 119 kişi Copaxone®, 120 kişi Plasebo ) hasta ile yapılmıştır.

Copaxone® kullanan hastalar plasebo alanlar ile karşılaştırıldığında nükslerin sayısında anlamlı bir azalma görülmüştür.

En büyük kontrollü çalışmada, nükslerin oranı glatiramer asetat kullanıldığında plaseboya oranla %32 azalarak , 1.98 den 1.34’ e gerilemiştir.

Oniki yıl boyunca Copaxone® ile tedavi gören 103 hastanın verilerine ulaşmak mümkündür.

Ayrıca Copaxone®, nükseden-remitan MS’ in MRI paremetrelerinde plaseboya kıyasla daha yararlı etkiler göstermiştir.

Ancak Copaxone®’un nükseden-remitan MS hastalarında yetenek kaybının ilerlemesi üzerinde yararlı bir etkisi olmamıştır.

Copaxone® tedavisinin nüksün süresi ve şiddeti üzerine bir etkisi olduğuna dair bir delil yoktur.

5.2. Farmakokinetik özellikler

5.3. Klinik öncesi güvenlilik verileri

Farmakolojik güvenilirlik, tekrarlı doz toksisitesi, üreme toksisitesi, genotoksisite veya

®

karsinojenite çalışmalarına dayanan klinik öncesi veriler, Copaxone ’un insanlar için yukarıda açıklananlardan farklı özel bir risk taşımadığını göstermektedir. insanlar üzerindeki farmakokinetik verilerin eksikliğine bağlı olarak, hayvanlar ve insanlar arasındaki maruz kalma sınırı saptanamamıştır.

®

En az 6 ay boyunca Copaxone ile tedavi edilen sıçan ve maymunların az bir kısmında böbrek glomerüllerinde immün kompleks birikmesi bildirilmiştir. 2 yıl boyunca sıçanlarda yapılan bir çalışmada böbrek glomerüllerinde immün kompleks birikimi bildirilmemiştir.

Copaxone®’un hassas hayvanlara ( kobaylar veya fareler ) uygulanmasının ardından anafilaksi

bildirilmiştir. Bu durumun insanlar için de geçerli olup olmadığı bilinmemektedir.

®

Hayvanlarda, tekrar edilen Copaxone uygulamasının ardından enjeksiyon bölgesinde toksisite oluşumu yaygındır.