Preparat antioksidan olarak sodyum bisülfit içermektedir. Sülfitler özellikle duyarlı kişilerde anafilaksi dahil alerjik tipte reaksiyonlara yol açabilirler. Toplumdaki sülfite duyarlılık oranı bilinmemekle birlikte muhtemelen düşüktür. Sülfit duyarlılığı astımlı kişilerde astımlı olmayan kişilere göre daha fazladır. Amino asitlerin periferik intravenöz infüzyonu, kan üre azotunda (BUN), hafif bir yükselmeye yol açar; bu da artan protein alımının doğal sonucudur. Böbrek ya da karaciğer fonksiyonları bozulmuş olan hastalarda BUN yükselmesi daha fazla olabilir. BUN düzeyi post-prandiyal sınırları aştığında ve yükselmeye devam ettiğinde, ProcalAmine uygulanımına devam edilmemelidir. Karaciğer yetmezliği olan hastalarda amino asit solüsyonlarının uygulanımı, serum amino asit dengesizliğine, hiperamonyemi, pre-renal azotemi, stupor ve komaya yol açabilir. Hiperamonyemi belirtileri gelişen bir hastada, amino asit uygulanımına son verilmeli ve hastanın klinik durumu yeniden değerlendirilmelidir. Tıbbi literatürde gliserol alımına bağlı yan etkiler arasında hemoliz, hemoglobinüri ve böbrek hasarı bildirilmiştir. ProcalAmine ile yapılan klinik denemelerde bu yan etkilerden hiçbirine rastlanmamıştır. Genellikle bu tür yan etkilerin meydana gelişi verilen doza, uygulama yoluna ve farmasötik formülasyona bağlıdır. İzotonik sodyum klorür içinde hazırlandığında, % 40'a kadar varan yüksek yoğunluktaki gliserol solüsyonları hemolitik değildir. Buna karşılık başka solüt içermeyen düşük yoğunluktaki (örn. % 3) gliserol solüsyonlarının deri altına verilmesi hemolize yol açabilir. Damar içi uygulanımlarında aynı etkinin meydana gelebilmesi için, deri altında verilenin 20 katı yüksek dozların uygulanması gerekir. Gliserolün deri altına uygulanımı hemoglobinüri yapabilir. Bu nedenle, bu tür solüsyonların hastaya verilişi sırasında, infüzyon yeri sık sık kontrol edilerek solüsyonun deri altına gitmemesine dikkat edilmelidir. Aşağıdaki durumlarda, elektrolit içeren solüsyonların uygulanımı sırasında ileri derecede dikkatli olunmalıdır. a) Konjestif kalp yetmezliği, böbrek yetmezliği ve sodyum retansiyonuyla birlikte ödem gösteren hastalarda, sodyum iyonu içeren solüsyonlar dikkatle uygulanmalıdır. b-Hiperpotasemi ve böbrek yetmezliği hastalarına potasyum iyonu içeren solüsyonlar dikkatle uygulanmalıdır. c-Metabolik alkaloz ya da solunum alkalozu gösteren hastalara, inorganik tuzlardan kaynaklanan asetat iyonu içeren solüsyonlar dikkatle uygulanmalıdır. d-Kalsiyum iyonu içeren solüsyonlar hastaya kan verilen setten verilmemelidir; kanın pıhtılaşmasına yol açabilirler. Parenteral yoldan beslenmeyi etkili ve güvenilir bir biçimde uygulayabilmek için, beslenme ve vücuttaki proteinlerin korunması konusundaki bilgilerin yanısıra, bu tedavi sırasında gelişebilecek komplikasyonları tanıma ve tedavi etme yönünde iyi bir klinik deneyim gerekir. Parenteral beslenmenin uygun bir biçimde sürdürülebilmesi için, sık laboratuvar tetkikleri ve klinik değerlendirmeler yapılmalıdır. Periferik yoldan yapılan protein koruyucu tedavi, kısa bir süre içinde hastaya nütrisyonel destek sağlama amacına yöneliktir. Uzun süreli besin desteği gereksinimi olan bir hastanın oral ya da parenteral beslenme programları, vücut ağırlığının idamesini sağlayacak yeterlilikte, protein kökenli olmayan kaloriler içermelidir. ProcalAmine solüsyonunun elektrolit bileşimi, erişkinlerde, periferik infüzyonla yapılan protein koruyucu tedavi süresince olan günlük gereksinimlere göre düzenlenmiştir. Anormal elektrolit kayıpları ayrıca değerlendirilmeli ve yerine konmalıdır. Özellikle kalp yetmezliği olan hastalarda kardiyak yüklenmeye yol açılmamasına dikkat edilmelidir. Diyabetli hastalarda, kandaki şeker düzeyleri sık sık kontrol edilmelidir. ProcalAmine solüsyonlarının periferik venlerden verilişi sırasında iğne ya da kateter, ven içine, doğru bir biçimde yerleştirilmelidir. Hipertonik solüsyonların damar içi uygulanımları sırasında uygulamanın yapıldığı damarlarda flebit olabi