ARTOXAN 20 mg 10 film tablet Etkileşimi

World Medicine Firması

Güncelleme : 3 Temmuz 2018

Artoxan etkileşimi, Artoxan etken madde, Artoxan yardımcı maddeler, Artoxan alkol, Artoxan etkileşim, Artoxan kullananlar, Artoxan dozu, Artoxan kullanımı bilgisini içerir.

Diğer tıbbi ürünler ile etkileşimler

Asetilsalisilat ve Salisilatlar

Salisilatlar, tenoksikam da dahil olmak üzere non-steroidal antienflamatuar ilaçlan proteine bağlanma bölgelerinden çıkararak bunlann klerens ve dağılma hacmini artırırlar. İstenmeyen

reaksiyon riski nedeniyle, salisilatlar ve diğer NSAİ ilaçlar ile birlikte kullanımı tavsiye edilmez.

Gastrointestinal Etkileşimler

Antitrombositik ilaçlar ve selektif serotonin geri alım inhibitörleri ile NSAİ ilaçların birlikte kullanımında gastrointestinal kanama riskinde artış olmaktadır (bkz. Bölüm 4.4).

Metotreksat

Bazı NSAİ ilaçlar ve metotreksatın birlikte kullanılmasının, metotreksatın renal tübüler sekresyonunda azalma, yüksek plazma metotreksat konsantrasyonu ve ağır metotreksatzehirlenmesine neden olabildiği bildirilmiştir. Bu nedenle, ARTOXAN ile metotreksat birliktekullanıldığında dikkatli olunmalıdır.

Zidovudirı

AİDS tedavisinde kullanılan zidovudin ile NSAİ ilaçların eşzamanlı kullanımında, tedaviye başladıktan bir hafta sonra ağır aneminin eşlik ettiği retikülositler üzerinden artmış eritrosittoksisitesi görülür. NSAİ ilaçlarla tedaviye başladıktan iki hafta sonra kan değerleri takipedilmedir.

Mifepristorı

NSAİ ilaçlar, mifepristonun etkisini azaltabileceğinden, mifepriston uygulanmasından sonraki 8-12 gün boyunca ARTOXAN kullanılmamalıdır.

Lityum

ARTOXAN lityumun renal klerensini azaltacağından, birlikte kullanılmaları plazma lityum düzeyinde artışa ve lityum zehirlenmesine neden olabilir. Plazma lityum seviyeleri düzenliolarak takip edilmelidir.

Siklosporirı ve Takrolimus

Nefrotoksisite riskini artırması nedeniyle, siklosporin ile NSAİ ilaçlar eş zamanlı kullanıldığında dikkatli olunmalıdır.

Kinolonlar

Kinolon kullanan hastalarda konvülsiyon gelişiminde risk artışı olabilmektedir.

Diüretikler ve Antihipertansifler

Diğer NSAİ ilaçlarda olduğu gibi, ARTOXAN da potasyum tutucu diüretiklerle beraber kullanılmamalıdır. Bu iki ilaç sınıfı arasında hiperkalemi ve böbrek yetmezliğine nedenolabilecek ilaç etkileşimi bulunmaktadır.

ARTOXAN ve furosemid arasında klinik olarak anlamlı bir etkileşim bildirilmemiştir ancak ARTOXAN’ın hidroklorotiyazidin hipotansif etkisini zayıflattığı bilinmektedir. Diğer NSAİilaçlarda olduğu gibi, ARTOXAN da alfa-adreneıjik blokerlerin ve ADE-inhibitörlerinin veARB’in antihipertansif etkisini azaltabilir.

ARTOXAN’ın santral etkili alfa agonist ve kalsiyum kanal blokerleri ile etkileşime girdiği bildirilmemiştir.

ARTOXAN ile atenolol arasında klinik olarak anlamlı bir etkileşime rastlanmamıştır. Klinik çalışmalarda, tenoksikam ile birlikte dijital preparatları kullanan hastalarda etkileşimbildirilmemiştir. Bu nedenle, ARTOXAN ve dijital preparatlarının beraber kullanılmasınınönemli bir risk yaratmadığı düşünülmektedir.

Antasid ve H2-reseptör Antagonistleri:

Önerilen dozlarda birlikte uygulanan antiasitlerle ve simetidinle klinik olarak anlamlı hiçbir etkileşim bulunmamıştır.

Probenesid:

Probenesid ve tenoksikamın birlikte uygulanması, tenoksikamın plazma konsantrasyonunu artırabilir. Bu gözlemin klinik anlamı saptanmamıştır.

Antikoagülanlar:

Önerilen dozlarda birlikte uygulandıklarında varfarin, fenprokumon ve düşük molekül ağırlıklı heparinle klinik bakımdan anlamlı hiçbir etkileşim bulunmamıştır. Bununla birlikte,diğer NSAİ ilaçlarla olduğu gibi, antikoagülanlar ile birlikte verildiklerinde hastalar dikkatleizlenmelidir.

Oral Antidiyabetikler:

ARTOXAN ile oral antidiyabetik ilaçlar, gliborunid, glibenklamid, tolbutamidin klinik etkisi de benzer şekilde değişmemiştir. Bununla birlikte, diğer NSAİ ilaçlarla olduğu gibi, oralantidiyabetiklerle birlikte verildiklerinde hastalar dikkatle izlenmelidir.

Alkol:

Alkol, tenoksikam ile beraber alındığında gastrik mukoza hasarı daha fazla olur.

Tenoksikam’ın altın veya penisilamin ile birlikte kullanıldığı az sayıda hastada klinik olarak anlamlı bir etkileşimle karşılaşılmamıştır.